فرق است میان جشن با جشن!

پس از تهیه کننده، کارگردان مهمترین عنصر یک اثر نمایشی از سینما تا تلویزیون و سریال های خانگی به حساب می آید. کاپیتان کشتی که هم باید حواسش به مباحث زیبایی شناسی کارش بوده و هم مدیریت گروهی چهل پنجاه نفره را انجام بدهد. به همین خاطر هم در جشنواره های مهم جهانی نظیر: کن، لوکارنو و ونیز و... جایزه کارگردانی بسیار مهم بوده و حتی می تواند روی فروش جهانی آن نیز تاثیرگذار باشد، در اسکار هم که اساسا سازوکار متفاوتی دارد، اسکار کارگردانی در رده مهمترین ها به چشم می خورد.
.
در ایران، جشنواره فیلم فجر با توجه به برخی مصلحت اندیشی ها و گاه ترکیب نامتجانس داوران سیمرغ کارگردانی در بسیاری از دوره ها محل مناقشه بوده و گاه اعتبار سیمرغ یاد شده کاملا خدشه دار شده است.
.
در سال های مختلف، تلاش هایی برای برگزاری جشن های سینمایی خصوصی انجام گرفت که البته به جز دو مورد به بار ننشسته است که تامین هزینه های برگزاری و جوایز نقدی (که باید به برندگان تقدیم شود) به هر شکل و از منابع نامعلوم؛ جشن های خصوصی را با مشکلات زیادی مواجه کرده تا جایی که گاه از مصلحت اندیشی های جشنواره فجر هم پیش تر رفته اند!
.
از عوض شدن جایزه روی سن گرفته تا مداخله در آرای داوران پیش از اعلام نهایی که با متر و معیار هیچ جشنی همخوانی نداشته و به مرور جشن یاد شده را از سکه انداخته است. درست مثل اتفاقی که سال گذشته در بخش نامزدهای بهترین سریال رخ داده و اجحاف بسیار در حق تعدادی از شایستگان روا شد.
.
برگزاری نخستین جشن بزرگ کانون کارگردانان که ابتدای هفته جاری برگزار شد، نشان داد که چه تفاوت بزرگی میان جشن های اشاره شده در بالا با جشن هایی با مختصات حرفه ای وجود دارد. سریال «خاتون» که هنگام پخش مخاطبانی میلیونی داشت، به حق جایزه بهترین کارگردان سریال نمایش خانگی را از دست داورانی گرفت که خود با سختی های کارگردانی به ویژه کاری تاریخی با پرواکشن عظیم آشنا بوده و کاملا حرفه ای و به دور از نان قرض دادن قضاوت کردند.
.
سینمای ایران به جشن هایی از این دست که حقیقت را قربانی مصلحت نکرده و از شفافیت در بخش های مختلف برخوردار هستند، نیاز وافر داشته و میتوان آنرا به فال نیک گرفت.
  https://cinemaideal.ir/vdcc.4qia2bqiola82.html