سینمای مستقل: راه نجات فعلی سینمای ایران

سینما به لحاظ شکل تولید و سروکارش با سرمایه به دو شاخه تقسیم می شود. نخست فیلم هایی که براساس ساختار نظام استودیویی شکل گرفته و تهیه کننده صرفا مدیریت سرمایه استودیو و تولید فیلم از صفر تا صد را به عهده دارد. استودیوهای هالیوودی همچون: فوکس قرن بیستم،پارامونت،دیزنی و ..‌. نمونه هایی از این استودیوها و کمپانی های فیلمسازی هستند که عمری طولانی داشته و در جذب میلیون ها مخاطب در سرتاسر جهان موفق عمل کرده اند‌.
 اما دسته ای دیگر موسوم به آثار مستقل هستند که با سرمایه های اندک و گاه بسیار ناچیز ساخته شده و بعضا سود کلانی هم نصیب سازندگان خود کرده اند. این موج از دهه هفتاد در سینمای آمریکا به راه افتاده و به مرور به یک جریان قوی و تاثیرگذار تبدیل شده است. تارانتینو یکی از همین دسته فیلمسازها است که فیلم اول خود را با سرمایه اندک ساخت و با فیلم های بعدی، خود را به یکی از چهره های تاثیرگذار هالیوود تبدیل کرد.
در سینمای ایران و در دهه شصت، تعاونی های فیلمسازی تشکیل شده و خود دست اندرکاران سینما با روی هم گذاشتن سرمایه کوچک خود دست به تولید می زدند. متاسفانه این شکل از تولید بعدها از سینمای ایران حذف شد و سینمای مستقل نیز بسیار کمرنگ شد
 اما از اواخر دهه هشتاد و پس از تاسیس گروه هنر و تجربه، فیلمسازان جوان زیادی به سمت تولید مستقل آمده و آثار گاه درخشانی را تولید کردند. فیلم های ارزانی که با همان فروش اندک سینما و فروختن رایت ویدیویی حتی به سودآوری اندک نیز می رسیدند. اما موج جدیدی که در دو سه سال اخیر به وجود آمده و قطعا در سال های پیش رو پررنگ تر نیز خواهد شد، نشات گرفته از بالا رفتن سرسام آور هزینه های تولید در سینمای ایران است. فیلم هایی که با بودجه های نجومی تولید شده و آینده سینمای ایران را به مخاطره انداخته اند.
 این روزها دو فیلم برف آخر ساخته امیرحسین عسگری و علت مرگ: نامعلوم به کارگردانی علی زرنگار روی پرده رفته اند که نمونه های مناسبی از سینمای مستقل به حساب می آیند. آثاری کم هزینه در قیاس با تولیدات بدنه سینمای ایران به ویژه کمدی ها که سروشکل استاندارد داشته و مخاطب محدود اما پروپاقرص خود را دارند. هردو فیلم نیز با وجود برخورداری از سانس های اندک نزدیک به یک میلیارد تومان فروخته اند. فیلم هایی که اتفاقا بازیگرهای خوبی هم داشته و اساسا برای نمایش روی پرده سینما ساخته شده اند.
سینمای ایران در سال های پیش رو و با بالاتر رفتن هزینه تولید، قطعا روی خوش بیشتری به آثار مستقل نشان خواهد داد. به شرط آن که سازمان سینمایی و انجمن های صنفی تهیه کنندگان و سینماداران هم نگاه عادلانه و مهربان تری به این آثار بیندازند‌.

سپیده خان محمدپور https://cinemaideal.ir/vdcf.cdjiw6dvvgiaw.html