آگاهی به روایت سرگرمی

مسابقات تلویزیونی به ویژه در یک دهه اخیر هم از رشد کمی برخوردار بوده و هم رشد تکنیکی اما همواره از فقدان نوآوری و خلاقیت رنج برده و در فرم و مضمون تکراری افتاده. همین ویژگی موجب شد تا همواره از ضرورت ساختارهای نوآورانه و ارائه فرم های خلاقانه در طراحی و اجرای مسابقات تلویزیونی سخن به میان بیاید. مستند مسابقه «تماس» را می توان مصداقی از تلاش خلاقانه برای ارائه روایتی متفاوت و تازه از اجرای یک مسابقه تلویزیونی دانست که فارغ از ضعف و قوت هایش به مثابه یک ایده جسورانه و جدید قابل ستایش است. مسابقه ای که می توان آن را نمونه و نوعی از مسابقات رئالیتی شو دانست که سرگرمی را در بستر واقعیت صورت بندی کرده و در نهایت در کنار هیجان و لذت سرگرمی به تبیین و تثبیت آگاهی در ذهن مخاطب هم کمک کرده و حتی به مهارت آموزی هم دست می زند.
«تماس» از فضای استودیویی خارج شده و مسابقه را در بطن جامعه و در کوچه و خیابان و لابه لای مردم پی می گیرد. گرچه هدایت مسابقه از سوی سیاوش تهمورث که به نوعی نقش مجری این مسابقه را به عهده دارد در فضای داخلی یک دفتر انجام می شود اما باز هم وسایل و فن آوری های ارتباطی و رسانه ای نوین و دیجیتالی او را با محیط بیرونی وصل می کند. در واقع سیاوش تهمورث به جای نقش مجری گری در کسوت هدایت گری قرار گرفته و تلاش می کند تا شرکت کنندگان را در مسیری که باید طی و تجربه کنند هدایت و راهنمایی کند و البته توانمندی و استتعداد آنها در انجام ماموریت محوله را بسنجد.
«تماس» یک مسابقه شهری است هم از این منظر که داوطلبان حضور در مسابقه را از میان شرکت کنندگان شهری برگزیده و هم لوکیشن و فضای اجرای مسابقه بستر و محیط شهری است. شهر در اینجا البته فقط یک لوکیشن نیست بلکه قرار است در بستر مسابقه مورد خوانش و بازنمایی آگاهانه قرار گرفته و چالش های زیست شهری را به زبان و بیان رئالیتی شو به تصویر بکشد. پیچیدگی و فراز و نشیب های مستند که در واقع انجام یک ماموریت شهری توسط شرکت کننده است به نوعی پیچیدگی زندگی شهری در جامعه معاصر را هم بازنمایی می کند و از دل آن بیرون می آید. این مسابقه با توجه به مختصات محیطی آن امکان یک همذات پنداری جذاب را برای تماشاگران در خانه فراهم می کند که ممکن است تجربه زیسته شهری مشترکی با شرکت کننده داشته باشد و درست از همین موقعیت است که مسابقه، قدرت و اثربخشی آموزشی خود را در ارتقاء آگاهی شهری در مخاطبان نشان می دهد. در واقع ساختار و بافتار مسابقه به ارتقاء فهم شهر و شهروند بودگی کمک کرده و به تثبیت و تحکیم و تقویت فرهنگ شهروندی می انجامد. جالب اینکه در دل یک مسابقه و در واقع به بهانه یک مسابقه، یک مستند به شکل زنده و در جلوی چشم مخاطب ساخته می شود که از این حیث اثرگذاری و کارکردهای تربیتی و فرهنگی آن را مضاعف می کند.
فارغ از سویه ها محتوایی و درونمایه مفهومی و موقعیتی تماس، رقابتی بودن را هم باید به مثابه یکی از ویژگی های ذاتی مسابقات از جمله ویژگی این مسابقه دانست با این تفاوت که این رقابت صرفا به یک کشمکش و هماوردی فردی محدود نمی شود بلکه در خدمت آگاهی بخشی و ارتفاء فهم و فرهنگ شهروندی قرار می گیرد. ضمن اینکه به واسطه این مسابقه، چالش ها، مصائب و آسیب های طبقات آسیب پذیر و ضعیف و محروم شهری هم در فرایند این مسابقه بازنمایی شده و در کانون توجه مخاطب قرار می گیرد و وجوه مستندگونه مسابقه هم از خلال همین بازنمایی های واقعیت شکل گرفته و ساخته می شود. در نهایت باید گفت مسابقه« تماس» یک جامعه شناسی شهری تصویری است که با مکانیسم مسابقه و بهره گیری از ظرفیت سرگرم کنندگی آن به ارتقاء آگاهی شهری کمک کرده و البته با ورود به میدان جامعه و لایه های مختلف آن به روایت واقعیت دست می زند. به روایت واقعیت شهر، شهروندان و زیست شهری. اجرا و هدایتگری گرم سیاوش طهمورث را نباید در جذابیت این مسابقه دست کم گرفت. او از توانمندی و هنر بازیگری خود در هدایتگری این مسابقه استفاده کرده است.
حسن‌ آخوندپور تهیه کننده و صابر الله‌دادیان طراح و کارگردان این مستند مسابقه، موفق شدند تا مخاطب را با شکل و فرم و مضمون و اهداف تازه ای از یک مسابقه تلویزیونی آشنا کنند به طوری که می توان گفت که «تماس» یک آشنایی زدایی خلاقانه از آیتم آشنای مسابقه تلویزیونی است. اگر هنوز با این مسابقه آشنا نشدید حتما به تماشای آن بنشینید.
مستند مسابقه تماس که پخش آن از نوروز آغاز شده، هر شب ساعت 20 از شبکه افق پخش می­شود.
 
  https://cinemaideal.ir/vdcg.z9xrak9qxpr4a.html