داریوش مهرجویی ۳۵ سال بعد از نمایش فیلم «اجاره نشین‌ها» در گفت‌وگویی درباره تجربه ساخت آن صحبت کرده و گفته دلیل ماندگاری آن نمایش خصوصیات ایرانی است.
او در گفت‌وگو با مجله فیلم امروز درباره علت استقبال مردم از فیلم «اجاره نشین‌ها» گفت: این فیلم قصه‌ای دارد که در هر خانه، در هر جایی می‌تواند اتفاق بیفتد، شاید یکی از دلایلی که مردم از آن خوش‌شان آمده، این است که گرفتاری های روزمره خودشان را در آن می‌بینند.
مهرجویی ادامه می‌دهد: در فیلم هیچ چیز استثنایی که خاص این زمان باشد نمی‌بینیم، فیلم با روحیات و خصوصیات کلی و عمیق فرد ایرانی سروکار دارد که ورای زمان حال یا گذشته قرار می‌گیرد.
او در پاسخ به این سوال که اگر امروز قرار بود دوباره این فیلم را بسازید آن را چگونه می ساختید گفت: هرگز نمی ساختم! ده ها ایده نساخته دارم که تولید آنها برایم اولویت دارد.
در بخش دیگری از مصاحبه مهرجویی می‌گوید: من با دکتر غلامحسین ساعدی فیلمنامه های زیادی نوشتیم اما چون کار بزرگ بود تهیه کننده به آسانی پیدا نمی‌کردیم، البته موقعیت هایی در خارج از کشور برای من به وجود آمد اما فیلمنامه و پایان بندی آنها را دوست نداشتم چراکه وقتی آنچه را که میخواهی بسازی از دلت برنخیزد، تبدیل به ادا می‌شود.
مهرجویی درباره فیلم «مدرسه ای که می‌رفتیم» هم گفت: از آن فیلم خیلی ایراد گرفتند، حتی به کراوات آن معاون هم اشکال گرفته بودند، مهندس مهدی حجت آمد کنار من و گفت: اینجا، اینجا و اینجا را از فیلم در بیاور تا اجازه دهیم فیلم را نمایش دهید، با همه این حذفیات باز هم فیلم در توقیف ماند تا سالها بعد یک کپی درب و داغان از فیلم به نمایش درآوردند که دیگر فیلم من نبود!
https://cinemaideal.ir/vdcfi1dcaw6dt.giw.html
او در گفت‌وگو با مجله فیلم امروز درباره علت استقبال مردم از فیلم «اجاره نشین‌ها» گفت: این فیلم قصه‌ای دارد که در هر خانه، در هر جایی می‌تواند اتفاق بیفتد، شاید یکی از دلایلی که مردم از آن خوش‌شان آمده، این است که گرفتاری های روزمره خودشان را در آن می‌بینند.
مهرجویی ادامه می‌دهد: در فیلم هیچ چیز استثنایی که خاص این زمان باشد نمی‌بینیم، فیلم با روحیات و خصوصیات کلی و عمیق فرد ایرانی سروکار دارد که ورای زمان حال یا گذشته قرار می‌گیرد.
او در پاسخ به این سوال که اگر امروز قرار بود دوباره این فیلم را بسازید آن را چگونه می ساختید گفت: هرگز نمی ساختم! ده ها ایده نساخته دارم که تولید آنها برایم اولویت دارد.
در بخش دیگری از مصاحبه مهرجویی می‌گوید: من با دکتر غلامحسین ساعدی فیلمنامه های زیادی نوشتیم اما چون کار بزرگ بود تهیه کننده به آسانی پیدا نمی‌کردیم، البته موقعیت هایی در خارج از کشور برای من به وجود آمد اما فیلمنامه و پایان بندی آنها را دوست نداشتم چراکه وقتی آنچه را که میخواهی بسازی از دلت برنخیزد، تبدیل به ادا می‌شود.
مهرجویی درباره فیلم «مدرسه ای که می‌رفتیم» هم گفت: از آن فیلم خیلی ایراد گرفتند، حتی به کراوات آن معاون هم اشکال گرفته بودند، مهندس مهدی حجت آمد کنار من و گفت: اینجا، اینجا و اینجا را از فیلم در بیاور تا اجازه دهیم فیلم را نمایش دهید، با همه این حذفیات باز هم فیلم در توقیف ماند تا سالها بعد یک کپی درب و داغان از فیلم به نمایش درآوردند که دیگر فیلم من نبود!
https://cinemaideal.ir/vdcfi1dcaw6dt.giw.html
cinemaideal.ir/vdcfi1dcaw6dt.giw.html
