عرصه تئاتر برای بسیاری از بازیگران مطرح تاریخ سینمای ایران، یک سکوی پرتاب فوق العاده بوده که از آن به بهترین شکل ممکن بهره گرفته اند. از نسل تازه بازیگران جوان سینمای ایران هم می توان به «نوید محمدزاده» اشاره کرد که با همان فیلم اولش «عصبانی نیستم»، عیار بازیگری خود را نشان داد.
در نقش جوان سرخورده ای که از هر سو به مشکل برخورده و در این مسیر عشقش را هم از دست می دهد، شکنندگی فیزیک و چشمان بی قرار و در عین حال باهوشش، خیلی زود مورد توجه فیلمسازان دیگر قرار گرفته و کارنامه او را پربارتر کرد.
«ابد و یک روز» و نقش محسن را می توان شاه نقش دیگر محمدزاده به حساب آورد که یک معتاد به مخدرهای صنعتی را بی کم و کاست بازی کرده و جلوه غریبی از واقعیت به آن بخشیده است. کاری که بعدها در «مغزهای کوچک زنگ زده» انجام داده و با وجود شباهت های آن با نقشش در ابد و یک روز، بازی کاملا متفاوتی را ارائه کرده و از گریمی درخشان نیز بهره گرفته است، یکی از دلایل موفقیت محمدزاده هم همین جسارت در قبول نقش هایی با گریم های خاص و سنگین است بدون آن که واهمه ای از این بابت داشته باشد.
محمدزاده برای آن که نشان دهد صرفا ملاک اش برای انتخاب اندازه نقش نیست در نقش مکمل فیلم «بدون تاریخ، بدون امضا» ظاهر شده و پدر فقیری را به تصویر کشیده که خود را در مرگ فرزندش مقصر می داند، او تلاطم درونی او و غم سنگینی که روی دوشش احساس می کند را عالی به تصویر کشیده است. فیلمی که دومین سیمرغ را برایش به ارمغان آورده و تا حدی خاطره تلخش از نخستین نامزدی سیمرغ عمرش برای «عصبانی نیستم» را به دست فراموشی سپرد.
نقش منفی فیلم «متری شیش و نیم»، ادامه منطقی مسیر محمدزاده در ایفای نقش های متفاوت تر بود. ناصر خاکساری که برای کندن از طبقه خود دست به تولید شیشه زده و حال مثل ببر زخمی در زندان به هر دری برای نجات از اعدام می زند. «سرخپوست» را می توان متفاوت ترین نقش کارنامه سینمایی او به حساب آورد. نقشی شبیه به بازرس ژاور بینوایان که برای پیدا کردن تنها زندانی مفقود شده در زندان متروک به آب و آتش می زند. با یک بازی کاملا درونی و کنترل شده که چند لحظه درخشان مثل والس رقصیدن با خودش در آشپزخانه دفتر کارش پس از شنیدن خبر حکم انتقالی اش را دارد.
.
حال علاقمندان سینمای ایران منتظر انتخاب تازه نوید محمدزاده برای حضور روی پرده نقره ای پس از وقفه ای نسبتا کوتاه هستند تا دوباره با ایفای نقش های برجسته تماساگران را به وجد بیاورد.
https://cinemaideal.ir/vdcak0ny149ni.5k4.html
در نقش جوان سرخورده ای که از هر سو به مشکل برخورده و در این مسیر عشقش را هم از دست می دهد، شکنندگی فیزیک و چشمان بی قرار و در عین حال باهوشش، خیلی زود مورد توجه فیلمسازان دیگر قرار گرفته و کارنامه او را پربارتر کرد.
«ابد و یک روز» و نقش محسن را می توان شاه نقش دیگر محمدزاده به حساب آورد که یک معتاد به مخدرهای صنعتی را بی کم و کاست بازی کرده و جلوه غریبی از واقعیت به آن بخشیده است. کاری که بعدها در «مغزهای کوچک زنگ زده» انجام داده و با وجود شباهت های آن با نقشش در ابد و یک روز، بازی کاملا متفاوتی را ارائه کرده و از گریمی درخشان نیز بهره گرفته است، یکی از دلایل موفقیت محمدزاده هم همین جسارت در قبول نقش هایی با گریم های خاص و سنگین است بدون آن که واهمه ای از این بابت داشته باشد.
محمدزاده برای آن که نشان دهد صرفا ملاک اش برای انتخاب اندازه نقش نیست در نقش مکمل فیلم «بدون تاریخ، بدون امضا» ظاهر شده و پدر فقیری را به تصویر کشیده که خود را در مرگ فرزندش مقصر می داند، او تلاطم درونی او و غم سنگینی که روی دوشش احساس می کند را عالی به تصویر کشیده است. فیلمی که دومین سیمرغ را برایش به ارمغان آورده و تا حدی خاطره تلخش از نخستین نامزدی سیمرغ عمرش برای «عصبانی نیستم» را به دست فراموشی سپرد.
نقش منفی فیلم «متری شیش و نیم»، ادامه منطقی مسیر محمدزاده در ایفای نقش های متفاوت تر بود. ناصر خاکساری که برای کندن از طبقه خود دست به تولید شیشه زده و حال مثل ببر زخمی در زندان به هر دری برای نجات از اعدام می زند. «سرخپوست» را می توان متفاوت ترین نقش کارنامه سینمایی او به حساب آورد. نقشی شبیه به بازرس ژاور بینوایان که برای پیدا کردن تنها زندانی مفقود شده در زندان متروک به آب و آتش می زند. با یک بازی کاملا درونی و کنترل شده که چند لحظه درخشان مثل والس رقصیدن با خودش در آشپزخانه دفتر کارش پس از شنیدن خبر حکم انتقالی اش را دارد.
.
حال علاقمندان سینمای ایران منتظر انتخاب تازه نوید محمدزاده برای حضور روی پرده نقره ای پس از وقفه ای نسبتا کوتاه هستند تا دوباره با ایفای نقش های برجسته تماساگران را به وجد بیاورد.
https://cinemaideal.ir/vdcak0ny149ni.5k4.html
cinemaideal.ir/vdcak0ny149ni.5k4.html
