یکی از حلقه های مفقوده سینمای ایران و شبکه نمایش خانگی، نبود عنصری به نام تخیل است، اغلب آثار را ملودرام های جامعه محور تلخی تشکیل می دهند که برشی اگزجره از واقعیت های جامعه بوده و فقدان تخیل به عنوان وجه کلیدی صنعت سینما در آنها موج می زند.
در سال های اخیر و با رشد تولید سریال در پلتفرم های نمایش خانگی، باز هم شاهد تولید آثاری با پس زمینه ملودرام و یا عاشقانه های متکی بر کلیشه ها هستیم که روی آشنایی ذهنی مخاطب حساب ویژه ای باز می کنند. که در این بین گاه به آثاری برخورد می کنیم که سروشکل متفاوت تری داشته و از فیلمنامه جذاب تری بهره گرفته اند.
«قورباغه» ساخته هومن سیدی یکی از شاخص ترین آنها است که قصه متکی بر معمای خود را بر پایه عنصری آغشته به تخیل روایت کرده و شخصیت های اصلی اش را حول محور آن تعریف می کند.
سیدی در همان قسمت نخست میخ خود را محکم کوبیده و پس از معرفی رامین به عنوان قهرمان داستان، نقطه عطف درخشانی را خلق می کند که به خوبی مخاطب را تحت تاثیر قرار می دهد. اینکه قلب رامین در طرف راست سینه اش قرار دارد، نکته کلیدی فیلمنامه قورباغه است که تکلیف خود را با تماشاگرانش روشن کرده و برای آنان که صبر بیشتری دارند، برگ برنده های جذابی را در طول کار رو می کند.
سیدی از رفت و برگشت های زمانی به بهترین شکل به نفع روایت قصه معمایی غیرخطی خود بهره گرفته و تماشاگر را کنجکاوانه به دنبال رامین، نوری، لیلا و ... می کشاند.
نکته مهم دیگری که در قورباغه کاملا به چشم می آید، ریتم تند کار و پرهیز از کش دادن داستان و بالا بردن تعداد قسمت های آن است. به خصوص در یک سوم پایانی که هیجان خوبی هم بر کار حاکم بوده و گره ها نیز به شکل مناسبی گشوده می شود.
سیدی که خود تجربه سال ها بازیگری دارد، در انتخاب بازیگرانش عالی عمل کرده و هوشمندی خاصی به ویژه در انتخاب بازیگران نقش مکمل به خرج داده است. صابر ابر انتخاب مناسبی برای نقش رامین بوده و به خوبی توانسته شخصیت چندلایه و سرشار از حسادت و نفرت رامین را به نمایش بگذارد. همچنین قورباغه کلکسیونی از نقش مکمل های درخشان است که از جمله آنها می توان به محمدامین شعرباف در نقش سروش و هادی تسلیمی در نقش فرهاد اشاره کرد که حضوری نسبتا کوتاه اما باورپذیر داشته‌اند.
قورباغه به عنوان یک سریال استاندارد در مقیاس سریال سازی در ایران، نمونه خوبی از احترام به سلیقه و شعور مخاطب به حساب می آید. موضوعی که مخاطب را امیدوارتر به تماشای آثار متنوعی در شبکه نمایش خانگی خواهد کرد.
https://cinemaideal.ir/vdcfivdjaw6d0.giw.html
در سال های اخیر و با رشد تولید سریال در پلتفرم های نمایش خانگی، باز هم شاهد تولید آثاری با پس زمینه ملودرام و یا عاشقانه های متکی بر کلیشه ها هستیم که روی آشنایی ذهنی مخاطب حساب ویژه ای باز می کنند. که در این بین گاه به آثاری برخورد می کنیم که سروشکل متفاوت تری داشته و از فیلمنامه جذاب تری بهره گرفته اند.
«قورباغه» ساخته هومن سیدی یکی از شاخص ترین آنها است که قصه متکی بر معمای خود را بر پایه عنصری آغشته به تخیل روایت کرده و شخصیت های اصلی اش را حول محور آن تعریف می کند.
سیدی در همان قسمت نخست میخ خود را محکم کوبیده و پس از معرفی رامین به عنوان قهرمان داستان، نقطه عطف درخشانی را خلق می کند که به خوبی مخاطب را تحت تاثیر قرار می دهد. اینکه قلب رامین در طرف راست سینه اش قرار دارد، نکته کلیدی فیلمنامه قورباغه است که تکلیف خود را با تماشاگرانش روشن کرده و برای آنان که صبر بیشتری دارند، برگ برنده های جذابی را در طول کار رو می کند.
سیدی از رفت و برگشت های زمانی به بهترین شکل به نفع روایت قصه معمایی غیرخطی خود بهره گرفته و تماشاگر را کنجکاوانه به دنبال رامین، نوری، لیلا و ... می کشاند.
نکته مهم دیگری که در قورباغه کاملا به چشم می آید، ریتم تند کار و پرهیز از کش دادن داستان و بالا بردن تعداد قسمت های آن است. به خصوص در یک سوم پایانی که هیجان خوبی هم بر کار حاکم بوده و گره ها نیز به شکل مناسبی گشوده می شود.
سیدی که خود تجربه سال ها بازیگری دارد، در انتخاب بازیگرانش عالی عمل کرده و هوشمندی خاصی به ویژه در انتخاب بازیگران نقش مکمل به خرج داده است. صابر ابر انتخاب مناسبی برای نقش رامین بوده و به خوبی توانسته شخصیت چندلایه و سرشار از حسادت و نفرت رامین را به نمایش بگذارد. همچنین قورباغه کلکسیونی از نقش مکمل های درخشان است که از جمله آنها می توان به محمدامین شعرباف در نقش سروش و هادی تسلیمی در نقش فرهاد اشاره کرد که حضوری نسبتا کوتاه اما باورپذیر داشته‌اند.
قورباغه به عنوان یک سریال استاندارد در مقیاس سریال سازی در ایران، نمونه خوبی از احترام به سلیقه و شعور مخاطب به حساب می آید. موضوعی که مخاطب را امیدوارتر به تماشای آثار متنوعی در شبکه نمایش خانگی خواهد کرد.
https://cinemaideal.ir/vdcfivdjaw6d0.giw.html
cinemaideal.ir/vdcfivdjaw6d0.giw.html
