جشنواره فیلم فجر متعلق به یک تفکر نیست

 مجتبی امینی در این نوشتار با عنوان «این خانه، متعلق به همه است» آورده است: «جشنواره فیلم فجر، بیش از هر کارکرد و هدفی، نقطه تلاقی اندیشه، خرد، هنر و استعداد بوده است. چهل دوره پر فراز و نشیب سپری شده و تاریخ، به این رویداد اعتبار و اصالت داده است. در مسیر این حرکت، سینماگران پرشمار، با دیدگاهها و رویکردهای متنوع، درخشیده و بخشی از تاریخ سینمای ایران را معنا بخشیده‌اند. جشنواره فیلم فجر، متعلق به یک تفکر نبوده و نیست، ریشه‌های این درخت تناور در خاک سرزمینی هنرخیز و شاخه‌هایش در آسمان آبی فرهنگی هزاران ساله و سرچشمه خلاقیت و جسارت است.

ده روز برگزاری جشنواره، تمرینی است برای تحمل و مدارا. برای مشق شنیدن، درک رقابت حرفه‌ای و انعکاسی از روح جامعه‌ای زنده و پویا که چندصدایی است و تکثر و تضارب آرا در آن مشهود است. در دوره‌های قبل، جشن بزرگ سینمای ایران، گستردگی بیشتری داشت، همه ما که بخشی از خانواده سینما بودیم در کنار هم، درخشش سیمرغ را در دستان سینماگران دیدیم و پرواز این پرنده اسطوره‌ای را در آسمان جشنواره، نظاره کردیم.
بر خود فرض می‌دانیم که دوستان و همراهان سال‌های قبل را محترم بدانیم و منتظر روزی باشیم که با فرو نشستن غبارها، اعضای خانواده سینما، همچون گذشته، یکدل در این جشن شرکت کنند که بی‌حضور آنان، این ضیافت حلاوت سال‌های گذشته را ندارد. می‌دانیم که در این روزهای سخت، زیر بار فشارهای مختلف و هجمه‌ و دیکتاتوری رسانه‌های غربی، هیچ گوهری به اندازه وحدت، قلب‌های ما را آرام نخواهد کرد و شادی و سعادت را به کشور باز نخواهد گرداند.
این خانه متعلق به همه ما است و همه ما، چه آنها که هستند و چه دیگرانی که به دلایل مختلف، ترجیح داده‌اند این بار کنار ما نباشند، برای تعالی این سینما تلاش می‌کنیم. در این روزهای دشوار، نگاهی پدرانه و توام با سعه صدر، ما را به سرمنزل آرامش خواهد رساند و مانع تشتت و دل‌آزردگی بیشتر و سوء استفاده جریان‌های مخالف، خواهد شد.
جشنواره فیلم فجر، چهل و یک دوره نماد وحدت، یکپارچگی و همراهی سینمای ایران بوده است. پس از این هم، چراغ همدلی خانواده سینما در این خانه روشن است. آنچه در این مسیر به دست آمده، دستاوردی ملی است که تاریخ سینمای ایران را غنا می‌بخشد، آن را حفظ کرده و به آیندگان بسپاریم.»