چه امین آبادی شده این سینما!

سینما به واسطه ذات سرمایه سالارانه خود، اغلب کفه ترازویش به سمت بخش سرمایه سنگینی کرده و همین امر مناقشه های زیادی را طی دهه های مختلف در سینمای ایران به وجود آورده است.

تولید انبوه سالیانه وقتی در کنار تعداد قلیل سالن های سینما قرار می گیرد، ناهنجاری هایی را خلق می کند که بخش مهمی از آن گریبان بخش اکران را می گیرد. درست مانند همان قیف معروف که یک طرف آن فضای باز تولید قرار داشته و سمت دیگرش تنگنای اکران که به شکل گیری یک مافیا ختم شده است! همین مساله هم قدرت فوق العاده ای به سالن‌ دارها بخشیده و نوعی خودمختاری را به وجود آورده که به شدت آزاردهنده به نظر می رسد.

یکی از آنها، قانون نمایش فیلم برای حد نصاب پنج نفر است! آن هم برای فیلم هایی که گاه مخاطب محدود داشته و تعداد سانس های آن نیز اندک است. در چنین وضعیتی، مخاطب بخت برگشته با صرف هزینه و گذاشتن وقت خود را به سینما رسانده و می بیند که مدیریت حاضر به پخش فیلم برای کمتر از پنج نفر نبوده و هیچکس هم جوابگوی وقت تلف شده تماشاگر نیست!

اما بخش هولناک تر ماجرا که به یک خودمختاری از طرف سینماداران ختم شده و می تواند به مرور زمان ریشه تولید فیلم های مستقل سینمای ایران را خشک کند، تسلط همه جانبه آنها روی اقتصاد سینمای کشورمان است. از کم کردن تعداد سانس های یک فیلم کم مخاطب و اضافه کردن به سانس های کمدی های بفروش گرفته تا کم کردن نور آپارات برای بیشتر کردن عمر لامپ آن که توهین مستقیم به مخاطب و عوامل سازنده فیلم به حساب می آید!

تازه‌ترین شاهکاری که به تازگی شاهد آن بوده ایم، تعطیل کردن سینما عصرجدید شهر اراک توسط مدیریت آن در روز نیم بها شدن بلیط سینما است! حضور تعداد نسبتا زیاد تماشاگر جلوی سالن موقتا تعطیل شده، جلوه زشتی داشته و قطعا معاونت سینمایی باید نسبت به آن واکنش نشان داده و جلوی رفتارهای اینچنینی خودسرانه را بگیرد. حال این گوی و این میدان! https://cinemaideal.ir/vdce.n8wbjh8p79bij.html