نیمه دوم دهه هفتاد موجی از فیلم های جوان پسند به راه افتاد که تقریبا همگی آنها از المان های واحدی بهره می گرفتند. یکی از آنها استفاده بازیگران چشم رنگی بود، چرا که در سینمای ایران کمتر به بازیگرهایی با چشمان سبز و آبی برخورد می کنیم، گروهی از این بازیگران با توجه به استعداد خود در این حرفه ماندگار شده و پس از گذشت دو دهه اینک در آستانه میانسالی به سر می برند.
«پژمان بازغی» که امروز چهل و هفت ساله می شود، یکی از آنها است. بازیگری که پیش از سی سالگی و در یک سال در دو فیلم مهم و کنجکاوی برانگیز ایفای نقش کرد: «دوئل» و سربازهای جمعه» در فیلم تحسین شده احمدرضا درویش، او در نقش جوانی خوزستانی در بحبوحه آغاز جنگ و حمله عراقی ها ظاهر شده و بخش مهمی از بار درام فیلم را به دوش می کشد، به خصوص در سکانس های جنگی که باورپذیری فوق العاده ای در بازی اش موج می زند. اتفاقی که در «سربازهای جمعه» برایش رخ نداده و خود فیلم هم چندان مورد توجه قرار نگرفت.
بازغی پس از این در «کافه ستاره» سامان مقدم در یکی از نقش های اصلی ظاهر شده و بازی خوبی را هم به نمایش گذاشت. البته خود نقش هم که در دسته نقش های مثبت تک بعدی قرار می گیرد، اجازه کار بیشتری به بازغی نمی داد، او برای آن نوع دیگری از سینما را هم تجربه کند، در اولین ساخته امیرحسین ثقفی با عنوان «مرگ کسب و کار من است» در نقش جوان روستایی بیکاری که مجبور به دزدی از دکل برق می شود، ظاهر شده است، فیلمی خشن که در فضایی یخ زده گذشته و بازغی هم از این موضوع به شکل مطلوبی برای بهتر شدن بازی اش سود جسته است.
وی در دهه نود پرکارتر از گذشته شده اما بخش مهمی از آنها را فیلم هایی تجاری تشکیل می دهند. با این حال می توان به سه فیلم قابل تامل و جذاب در این دهه هم با بازی او رسید: «ناهید»، «هلن» و «اسرافیل»، جالب اینکه هر سه فیلم هم درام های زنانه به حساب می آیند و مردها نقش مکمل را به عهده دارند، در اولی مردی در آستانه میانسالی در بندر انزلی است که می خواهد با زنی مطلقه ازدواج کند و در این راه با مشکلات زیاد مواجه است، در «هلن»، او یک خلافکار خرده پا است که حضوری کوتاه اما قابل قبول دارد. اما شاه نقش پژمان بازغی در «اسرافیل» است، مرد جا افتاده ای که پس از بیست سال از کانادا به ایران آمده و با عشق قدیمی اش مواجه می شود، فیلم تمام قد متعلق به هدیه تهرانی و بازی مسحورکننده اش است اما بازغی هم در کنار او چند سکانس درخشان دارد.
پژمان بازغی که چند فیلم از جمله «جوجه تیغی» را در نوبت اکران دارد،از آن دسته بازیگرانی است که پس از موفقیت نخستین نقش اولش، نتوانسته تعادل لازم میان نقش هایش در فیلم هایی با کیفیت های گوناگون را حفظ کند، اما به نظر می رسد که در برخی از فیلم های تازه اش دوباره به روزهای اوج خود بازگشته و می توان روی او به عنوان بازیگری در آستانه پنجاه سالگی حساب ویژه ای باز کرد.
سپیده محمدپور https://cinemaideal.ir/vdci.zazct1auwbc2t.html
«پژمان بازغی» که امروز چهل و هفت ساله می شود، یکی از آنها است. بازیگری که پیش از سی سالگی و در یک سال در دو فیلم مهم و کنجکاوی برانگیز ایفای نقش کرد: «دوئل» و سربازهای جمعه» در فیلم تحسین شده احمدرضا درویش، او در نقش جوانی خوزستانی در بحبوحه آغاز جنگ و حمله عراقی ها ظاهر شده و بخش مهمی از بار درام فیلم را به دوش می کشد، به خصوص در سکانس های جنگی که باورپذیری فوق العاده ای در بازی اش موج می زند. اتفاقی که در «سربازهای جمعه» برایش رخ نداده و خود فیلم هم چندان مورد توجه قرار نگرفت.
بازغی پس از این در «کافه ستاره» سامان مقدم در یکی از نقش های اصلی ظاهر شده و بازی خوبی را هم به نمایش گذاشت. البته خود نقش هم که در دسته نقش های مثبت تک بعدی قرار می گیرد، اجازه کار بیشتری به بازغی نمی داد، او برای آن نوع دیگری از سینما را هم تجربه کند، در اولین ساخته امیرحسین ثقفی با عنوان «مرگ کسب و کار من است» در نقش جوان روستایی بیکاری که مجبور به دزدی از دکل برق می شود، ظاهر شده است، فیلمی خشن که در فضایی یخ زده گذشته و بازغی هم از این موضوع به شکل مطلوبی برای بهتر شدن بازی اش سود جسته است.
وی در دهه نود پرکارتر از گذشته شده اما بخش مهمی از آنها را فیلم هایی تجاری تشکیل می دهند. با این حال می توان به سه فیلم قابل تامل و جذاب در این دهه هم با بازی او رسید: «ناهید»، «هلن» و «اسرافیل»، جالب اینکه هر سه فیلم هم درام های زنانه به حساب می آیند و مردها نقش مکمل را به عهده دارند، در اولی مردی در آستانه میانسالی در بندر انزلی است که می خواهد با زنی مطلقه ازدواج کند و در این راه با مشکلات زیاد مواجه است، در «هلن»، او یک خلافکار خرده پا است که حضوری کوتاه اما قابل قبول دارد. اما شاه نقش پژمان بازغی در «اسرافیل» است، مرد جا افتاده ای که پس از بیست سال از کانادا به ایران آمده و با عشق قدیمی اش مواجه می شود، فیلم تمام قد متعلق به هدیه تهرانی و بازی مسحورکننده اش است اما بازغی هم در کنار او چند سکانس درخشان دارد.
پژمان بازغی که چند فیلم از جمله «جوجه تیغی» را در نوبت اکران دارد،از آن دسته بازیگرانی است که پس از موفقیت نخستین نقش اولش، نتوانسته تعادل لازم میان نقش هایش در فیلم هایی با کیفیت های گوناگون را حفظ کند، اما به نظر می رسد که در برخی از فیلم های تازه اش دوباره به روزهای اوج خود بازگشته و می توان روی او به عنوان بازیگری در آستانه پنجاه سالگی حساب ویژه ای باز کرد.
سپیده محمدپور https://cinemaideal.ir/vdci.zazct1auwbc2t.html
cinemaideal.ir/vdci.zazct1auwbc2t.html
