واکنش ها نسبت به پایان مفرح و سرگرم کننده فصل ششم سریال پایتخت در همین دو شب نمایان کننده کارکرد مثبت و مخاطب بالای این سریال است. اینکه با گذشت ده سال از پخش اولین قسمت سریال و با وجود فراز و فرودهای بسیار و تغیرات قصه و کاراکترها در طول این ۶ فصل، سریال پایتخت همچنان تا این حد در جذب مخاطب ایرانی موفق عمل می‌کند نیاز به تحلیل و واکاوی دارد.
با دیدن دو قسمت اخیر باید گفت سازندگان سریال پایتخت اکنون در جشن تولد ده سالگی مجموعه، پایانی جذاب را برای فصل ششم فراهم آورده اند. پایانی با همان فرمول های قدیمی و جواب پس داده. از عاشق شدن های ارسطو تا سرو کله زدن های بهتاش و نقی، نصیحت های اخلاقی هما و شیرینی حضور فهیمه و رحمت و دردسر های خانواده معمولی، اینکه این بازی آشنا چطور در طول این ده سال و شش فصل همچنان طراوت خود را حفظ کرده است چند دلیل واضح دارد.
اول اینکه پایتخت از دل فرهنگ بومی این سرزمین نشأت می‌گیرد و بر بستر آشنای روابط ایرانیزه قصه خود را بازتعریف می‌کند. محسن تنابنده و نویسندگان این مجموعه روایت و حکایت های خانوادگی تک تک ما را با رنگ و لعابی کمیک و کمی اغراق شده به قصه ای جذاب و کاراکترهایی آشنا و دوست داشتنی تبدیل کرده اند که همین امر سبب احساس صمیمیت بین مخاطب و شخصیت های سریال پایتخت شده است.
اما نکته دوم در حفظ طراوت و جذابیت سریال پایتخت حتی با وجود فراز و فرود های کیفی بسیار در طول این شش فصل، ذهن خلاق و ایده پرداز سازندگان مجموعه بوده است. بی شک در این میان نقش محسن تنابنده در طراحی و شکل دادن مسیر داستان و اتفاقات بیش از همه بوده است. سیروس مقدم نیز ثابت کرده که به عنوان یک تکنسین و مجری خوب در مجموعه های تلویزیونی تقریبا همه ژانرها را می‌تواند در کیفیتی قابل قبول به قاب تلویزیون بیاورد.
اما مهمترین و آخرین نکته در این زمینه کیفیت بازیگری و تیپ سازی های دوست داشتنی سریال است. اینکه در هر فصل شخصیت ها با یک سر و شکل و کار و کاسبی جدید در مجموعه حاضر می شوند ولی کیفیت اولیه نمایشی خود را حفظ می‌کنند قابلیت اجرایی بازیگران را نشان می‌دهد. اینکه با حفط راکورد شخصیتی می توانند بازی های متفاوتی را به اجرا بگذارند تا سریال پایتخت از فضای کلیشه خارج شود و در همین دو قسمت نیز فصای تازه و دلپذیری را فراهم آورد بازیگرانی که تعدادی از آنها در همین سریال به ستاره های سرشناس و محبوب تبدیل شدند./سینمالیدی
.
https://cinemaideal.ir/vdcgrq9w4ak9y.pra.html
با دیدن دو قسمت اخیر باید گفت سازندگان سریال پایتخت اکنون در جشن تولد ده سالگی مجموعه، پایانی جذاب را برای فصل ششم فراهم آورده اند. پایانی با همان فرمول های قدیمی و جواب پس داده. از عاشق شدن های ارسطو تا سرو کله زدن های بهتاش و نقی، نصیحت های اخلاقی هما و شیرینی حضور فهیمه و رحمت و دردسر های خانواده معمولی، اینکه این بازی آشنا چطور در طول این ده سال و شش فصل همچنان طراوت خود را حفظ کرده است چند دلیل واضح دارد.
اول اینکه پایتخت از دل فرهنگ بومی این سرزمین نشأت می‌گیرد و بر بستر آشنای روابط ایرانیزه قصه خود را بازتعریف می‌کند. محسن تنابنده و نویسندگان این مجموعه روایت و حکایت های خانوادگی تک تک ما را با رنگ و لعابی کمیک و کمی اغراق شده به قصه ای جذاب و کاراکترهایی آشنا و دوست داشتنی تبدیل کرده اند که همین امر سبب احساس صمیمیت بین مخاطب و شخصیت های سریال پایتخت شده است.
اما نکته دوم در حفظ طراوت و جذابیت سریال پایتخت حتی با وجود فراز و فرود های کیفی بسیار در طول این شش فصل، ذهن خلاق و ایده پرداز سازندگان مجموعه بوده است. بی شک در این میان نقش محسن تنابنده در طراحی و شکل دادن مسیر داستان و اتفاقات بیش از همه بوده است. سیروس مقدم نیز ثابت کرده که به عنوان یک تکنسین و مجری خوب در مجموعه های تلویزیونی تقریبا همه ژانرها را می‌تواند در کیفیتی قابل قبول به قاب تلویزیون بیاورد.
اما مهمترین و آخرین نکته در این زمینه کیفیت بازیگری و تیپ سازی های دوست داشتنی سریال است. اینکه در هر فصل شخصیت ها با یک سر و شکل و کار و کاسبی جدید در مجموعه حاضر می شوند ولی کیفیت اولیه نمایشی خود را حفظ می‌کنند قابلیت اجرایی بازیگران را نشان می‌دهد. اینکه با حفط راکورد شخصیتی می توانند بازی های متفاوتی را به اجرا بگذارند تا سریال پایتخت از فضای کلیشه خارج شود و در همین دو قسمت نیز فصای تازه و دلپذیری را فراهم آورد بازیگرانی که تعدادی از آنها در همین سریال به ستاره های سرشناس و محبوب تبدیل شدند./سینمالیدی
.
https://cinemaideal.ir/vdcgrq9w4ak9y.pra.html
cinemaideal.ir/vdcgrq9w4ak9y.pra.html
