یک منتقد معتقد است: قضاوت درباره داستان و فیلمنامه سریال «تاسیان» نیازمند صبر و حوصله است.

به گزارش سینماایده‌ال، امیر یوسفی ـ مستندساز و عضو انجمن تهیه‌کنندگان مستند خانه سینما ـ درباره محتوای سریال تینا پاکروان می‌گوید: «تاسیان» با رویکردی واقع‌گرایانه و توجه به جزئیات، توانسته فضای اجتماعی، فرهنگی و سیاسی ایران در سال‌های منتهی به انقلاب ۱۳۵۷ را به خوبی تصویرسازی کند. این اثر با بهره‌گیری از دکور، لباس، موسیقی و دیالوگ‌های متناسب با آن دوران، بیننده را به فضای آن دوره می‌برد و حس نوستالژیک و تاریخی قوی‌ای ایجاد می‌کند.

قضاوت درباره داستان و فیلمنامه «تاسیان» نیازمند صبر و حوصله است
او اشاره به شخصیت‌پردازی‌های سریال «تاسیان» با بیان اینکه شخصیت‌پردازی‌های قوی و بازی‌های قابل قبول بازیگران نیز به جذابیت و باورپذیری داستان افزوده است، معتقد است: این تمامی آن چیزی است که در شروع این مجموعه به چشم می‌آید. بی‌شک قضاوت درباره داستان و فیلمنامه نیازمند صبر و حوصله است و دیدن قسمت‌های دیگر. ولی واکنش مخاطب در پایان قسمت آغازین به ظاهر مثبت است.
این مستندساز در عین حال یادآور می‌شود: با این حال، برخی از منتقدان معتقدند که سریال در برخی بخش‌ها بیش از حد به بازسازی ظاهری فضا تکیه کرده و از عمق‌بخشی به مسائل اجتماعی و سیاسی آن دوران غافل شده است. همچنین، گاهی اوقات طولانی‌شدن برخی صحنه‌ها و کندی روایت، ممکن است برای مخاطب خسته‌کننده باشد.
تصویر واقعی بی‌اخلاقی چیست و کجا باید بیان شود؟
یوسفی با طرح این پرسش که «تصویر واقعی بی‌اخلاقی چیست و کجا باید بیان شود»، تصریح می‌کند: آن‌چه به ناگهان خبرساز می‌شود شکایت یکی از ستادها به طور همزمان از ساترا و پلتفرم پخش‌کننده است. اندکی جای تأمل و تعمق دارد وقتی هنوز منتقدان و فعالان رسانه به جمع‌بندی نرسیده و در حال رصد هستند مجموعه‌ای به این جمع‌بندی رسیده که جرمی واقع شده است. ولی چرا؟ فضای رخ‌داد قصه سال ۱۳۵۶ است (در آغاز) کارگردان کار برای باور پذیر بودن قصه دست به فضاسازی زده است آن هم به دست استادی چیره‌دست به نام ایرج رامین فر، کارگردانی که پیشتر در مجموعه «خاتون» ثابت کرد در این زمینه تبحر دارد آن جا هم (اگر چه قصه و شاید شخصیت منفی آن به مذاق برخی خوش نیامد!) فضا به طور کامل در خدمت قصه بود و باورپذیر. به ظاهر همین فضا مورد اعتراض قرار گرفته است. یک سوال، نسلی که فضای پیش از انقلاب را به یاد دارد، چند درصد مردم هستند؟ برای رسیدن به قاب منطقی و درست چه باید کرد؟ اگر بی‌حجابی در جامعه نبوده است، در مهمانی‌ها آب معدنی و نوشابه گازدار سرو می‌شده است، نیروهای لاییک و غیرمذهبی فعال نبوده‌اند، حکومت تحمل بیضایی و گلشیری و سایران را داشته است و ... پس چرا انقلاب شد؟ این ستاد محترم چگونه می‌خواهد نسلی را که بعد از دو دهه بعد از انقلاب به دنیا آمده، توجیه کند پدرانش به چه دلیلی معترض بوده‌اند؟ مگر نه این است که می‌گوییم ما برای احیای مکارم اخلاق به پا خاستیم تصویر واقعی بی‌اخلاقی چیست؟ و کجا باید بیان شود؟!
یوسفی با بیان اینکه این ستاد محترم باید از فیلیمو به خاطر تولید و ساترا به خاطر تعامل تقدیر می‌کرد و از مدیران محترم ساترا همدلی بیشتری را طلب می‌کرد، در عین حال ظهار می‌کند:‌ اگرچه از مدیران فیلیمو می‌توان این انتظار را داشت که با اطلاع‌رسانی در ابتدای سریال (در قالب یک کپشن) و تاکید بر رعایت اصول در هنگام تولید، دغدغه سایرین را مرتفع کنند.
این مستندساز در کلام آخر بیان می‌کند: «تاسیان» می‌تواند اثری ارزشمند در بازنمایی تاریخ معاصر ایران باشد و باید به کارگردان هنرمند آن، خانم تینا پاکروان و مجموعه تهیه و تولیدش خسته نباشید گفت.