سینماایده آل؛ از ابتدای دهه هشتاد، نسل تازه نفسی از بازیگران پا به عرصه سینما گذاشتند که صرفا تک بعدی نبوده و گاه علاوه بر بازی در مدیوم های مختلف به کارهای دیگری نظیر ترجمه، روزنامه نگاری نیز می پرداختند. یکی از آنها که نخستین بار در فیلم «من ترانه 15 سال دارم» دیده شد، «نگار جواهریان» است که حتی سابقه کار در روزنامه ای همچون شرق را داشته است.

وی یکی از گزینه های همیشگی سینماگران ایرانی برای ایفای نقش های لایه لایه با ویژگی هایی همچون: درونگرایی است. نقش هایی ساکت و آرام که در لایه های زیرین آن کوهی از آتشفشان جریان داشته و تنها تماشاگری آن را می بیند که قادر به شکافتن پوسته بیرونی نقش باشد.

حال به بهانه ۳۸ سالگی جواهریان نگاهی به سه نقش آفرینی درخشان او در بیست سال فعالیت حرفه ای سینمایی اش می اندازیم. بازیگر گزیده کار و موفقی که در دو سه سال اخیر بسیار کم کار شده و بازی اش در فیلم «مجبوریم» رضا درمیشیان می تواند بار دیگر او را به نقطه اوج برساند.

♦️«طلا و مس»
بازی در نقش هایی که لهجه در شکل گیری آن نقشی کلیدی دارد، کاری دشوار برای بازیگر به حساب می آید. زهرا سادات «طلا و مس» یکی از آنها است که جواهریان بدون آن که صرفا درگیر لهجه شود، آن را به بهترین شکل به تصویر کشیده و کاملا همدلی برانگیز جلوه می کند. به خصوص در سکانس پایانی و آرامش عمیقی که چهره اش را هنگامی که همسرش برایش قرآن می خواند، پر می کند.

♦️«اینجا بدون من»
نسخه ایرانیزه شده نمایشنامه فوق العاده «باغ وحش شیشه ای» تنسی ویلیامز، اصطلاحا فیلم بازیگر به حساب می آید که تمامی عناصر مختلف آن از فیلمبردار و آهنگساز تا تدوینگر در اختیارشان قرار دارد. یلدای اینجا بدون من یکی از ستون های اصلی فیلم است که بخش مهمی از موفقیتش را مدیون بازی درخشان جواهریان است. نقشی کم تحرک در قیاس با مادر و برادرش که شخصیتی کاملا درونگرا با مایه های پررنگ افسردگی به نظر می رسد. جواهریان در اینجا هم بیشتر روی میمیک چهره و عضلات صورتش تکیه کرده و خجول بودن یلدا را با همه لابیرنت های درونی اش به تصویر کشیده است.

♦️«حوض نقاشی»
نقش هایی با معلولیت جسمی، برای بازیگران سینما اغلب وسوسه کننده به نظر رسیده و جواهریان هم که دو نقش اینچنینی در کارنامه اش دارد، از این قاعده مستثنی نیست. مریم زنی جوان با معلولیت جسمی است که پسری دبستانی داشته و با بزرگ تر شدن پسر به بحرانی بزرگ برخورده است. جواهریان مریم را با ریزه کاری های بسیار خلق کرده و مادرانگی غریبی به او بخشیده که کاملا به باور تماشاگران فیلم می نشیند. به خصوص بازی با دست ها که بیش از هر چیز نشان از مواجهه فراوان این بازیگر با استعداد با نمونه های واقعی نقش دارد.