سالها پیش و زمانی که فضای مجازی ای وجود نداشت و رسانه ها بیشتر در مطبوعات نوشتاری خلاصه می شد، بازیگران سینما به ندرت وارد بازی های رسانه ای می شدند و برای عموم مخاطبان هم دست نیافتنی بودند و محبوبیت بیشتر و عمیق تری داشتند.
در سال های اخیر و با همه گیر شدن پدیده ای به نام اینستاگرام، بازیگران مختلف از ستاره ها تا بازیگران نقش های فرعی وارد این کارزار شده و هر یک به شکلی به دنبال افزایش محبوبیت بودند و گاها درگیری های لفظیای هم میان آنها به وجود آمده و طرفدارانشان را به تقابل کلامی با یکدیگر وا داشته است! همه اینها هم دست به دست هم داده و به مرور این قبیل بازیگران که گاه به اظهارنظر در حیطه های بی ربط مبادرت می ورزیدند را از چشم دوستداران واقعی سینما انداخته است.
در نقطه مقابل گاها به بازیگرانی بر میخوریم که بدون حاشیه به مسیر خود در بازیگری ادامه داده و با تمرکز روی آن به جایگاه فوق العاده ای نزد مخاطبان رسیده اند. البته این بی حاشیه بودن ناشی از انفعال نبوده و آنها در بزنگاه ها واکنش های قابل تاملی در رابطه با اتفاق های روز جامعه نشان داده اند.
از شاخص ترین آنها می توان به «هدیه تهرانی» و «جواد عزتی» اشاره کرد. دو بازیگر محبوب و توانا از دو نسل متفاوت که هر دو نیز به واسطه نقش آفرینی های درخشان و تاثیرگذار به بازیگرانی محبوب تبدیل شده اند.
هدیه تهرانی که همچنان شمایل ستاره وار خود را حفظ کرده در یک دهه اخیر با وجود گزیده کاری هرگز به سمت حفظ شهرت از طریق شبکه های مجازی نرفته و صرفا روی کار خود متمرکز شد. در این بین و در قامت یک ستاره، در بزنگاه های تلخی همچون: وقوع سیل در استان گلستان و ... وارد عمل شده و بدون هیچ گونه شوآفی، وظیفه اجتماعی خویش را به عنوان یک بازیگر ایفا کرد.
جواد عزتی هم که در سال های اخیر به گیشه پسندترین بازیگر ایرانی تبدیل شده، همین روال را در پیش گرفته و با حضوری کمرنگ در اینستاگرام، تمام توجه خود را معطوف به نقش های متنوع پیشنهادی کرده است.
جالب اینجا است که هر دوی آنها به ندرت تن به مصاحبه با رسانه ها داده و جز تک و توک گفتگو با نشریات تخصصی از تکرار مکررات پرهیز کرده اند، اینستاگرام این روزها برای بسیاری از چهره های سرشناس همچون تیغه چاقو عمل کرده و طرف کند آن به بازیگر در راستای محبوبیت و ماندگار شدن در ذهن مخاطبان کمک کرده و طرف تیز آن به مرور این محبوبیت را خدشه دار کرده و آنها را به فراموشی سپرده است.