مدیر پردیس سینمایی آزادی با اعلام اینکه پخش مسابقات فوتبال نیمه نهایی جام جهانی در سینما منتفی شده است، از نحوه عملکرد مدیران چند صنف سینماییِ مرتبط با این موضوع انتقاد کرد.

سجاد نوروزی در گفت‌وگویی با ایسنا بیان کرد: اخیراً نمایندگانی از انجمن سینماداران به همراه نمایندگانی از تهیه‌کنندگان و پخش‌کنندگان سینما جلسه ای داشتند تا درباره میزان سود حاصل از درآمد پخش مسابقات فوتبال در سینماها تصمیم گیری کنند اما نتوانستند در این باره به توافق برسند و به همین دلیل کل قضیه یعنی پخش مسابقات نیمه نهایی و فینال فوتبال در سینماها منتفی شده است.
او افزود: به نظرم این ماجرا طنز جالبی است که تا یکی دو سال آینده در حد یک فیلم سینمایی یا حتی یک آیتم طنز باید به آن پرداخته شود چون در شرایطی که سینما به خاک سیاه نشسته و به صورت مطلق به سمت نابودی می رود، این چند صنف سینمای ایران آن‌قدر قدرت تحلیل و مدیریت شرایط را ندارند که در یک زمین سوخته بر سر غنائم با هم نزاع می‌کنند.
وی گفت: این توسعه‌نیافتگی و این نگاه عجیب و غریب صنف و تقلیل جایگاه صنف به یک بنگاه دلالی را کجا می‌توان پیدا کرد؟ این در حالی است که باید در این شرایط نگاه ملی و عام داشت تا ۲۰۰ هزار نفری که در ارتباط با سینماداری در چند وقت اخیر دچار مشکل معیشتی شده‌اند بیش از این آسیب نبینند اما همه این‌ها کنار گذاشته شده و فقط چند نفر که  از نگاه من از مقوله اقتصاد هنر درکی ندارند ،این گونه سینما را به نابودی می‌کشانند.
این سینمادار ادامه داد: به نظر من در فضای فعلی که وظایف حکمرانی صرفاً به صدور مجوز و جلوگیری از پخش فیلم‌ها تقلیل یافته باید گفت که متاسفانه در کنار این مصیبت، مصیبتی بزرگتری را هم تحمل می‌کنیم و آن هم همین است که این صنف‌های سینمایی به شکل قبیله و طایفه‌ای تصمیم گیری می‌کنند که با این روند باید فاتحه سینما را خواند.
نوروزی گفت:‌ کارنامه وزارت ارشاد در ۴۰ سال گذشته مشخص است و گریزی از آن نیست، به هر حال کامیابی‌ها و ناکامی‌هایش معلوم است اما چه کسی قرار است عملکرد کسانی را که ۳۰ سال است اینگونه محفلی در سینما تصمیم‌گیری می‌کنند بررسی کند؟ عده‌ای هستند که هم تهیه‌کننده‌اند، هم پخش‌کننده و هم سینمادار اما مفهوم صنف را به بنگاه دلالی تقلیل داده‌اند. چطور ممکن است صنفی که تفرق و گسست را درباره آن‌ها می‌توان دید به طوری‌که حتی همگی دور یک میز نمی‌توانند بنشینند برای هر موضوعی در سینما تصمیم گیری می‌کنند؟ با این وضعیت چه فرجامی را برای صنعت سینمای کشور می‌توان متصور شد؟ آیا قرار است صرفاً همه چیز را برگردن حاکمیت انداخت آن هم در شرایطی که اکران همین فیلم «بخارست» با حمایت حاکمیت رخ داده است؟