بخش مهم از بازیگران مطرح سینمای ایران در چهار دهه اخیر از دنیای تئاتر پا به سینما گذاشته و نقش های ماندگاری را ایفا کرده اند.
«پانته آ بهرام» که امروز پنجاه ساله شده، یکی از آنها است که کارش را با نقشی بسیار کوتاه در «هامون» داریوش مهرجویی آغاز کرده و نخستین بار با «زشت و زیبا» ساخته علیرضا معتمدی توجه علاقمندان جدی سینما را جلب کرد. هر چند که در این فاصله در نمایش های مختلف درخشیده و نامی آشنا برای تئاتربین ها به حساب می آمد. از میان آثار نه چندان پرتعداد او که بیش از هر چیز نشان از گزیده کاری اش دارد، سه فیلم را انتخاب کرده ایم که نگاهی کوتاه آنها می اندازیم.
چهارشنبه سوری/اصغر فرهادی
یکی از بهترین نمونه های نقش مکمل در سینمای ایران که با ظرافت خاصی نوشته شده و بهرام هم نگاه مینی مالیستی فرهادی را به بهترین شکل ممکن درک و آن را به نمایش گذاشته است. یکی از بهترین لحظات بازی بهرام در این فیلم جایی است که ترقه ای پشت سرش منفجر شده و ترس و وحشتی عمیق که بیش از هر چیز نشان از تنهایی او پس از جدایی از مرتضی «حمید فرخ نژاد» دارد، صورتش را پر می کند.
بی خود و بی جهت/عبدالرضا کاهانی بهرام از آن دسته بازیگرانی است که استعداد کمدی داشته و به راحتی قادر به ایفای نقش های اینچنینی هستند و کاهانی به خوبی این قابلیت را در او کشف کرد. او پس از نقشی کوتاه در هیچ، این بار یکی از نقش های اصلی فیلم بی خود و بی جهت «مژگان» آن هم با ته لهجه اصفهانی را به بهرام سپرده و بازی درخشانی هم از او گرفته است. اهمیت ماجرا هنگامی بیشتر می شود که بدانیم رضا عطاران نقش مقابل او بوده و این موضوع کار را برای دیده شدن بازی بهرام دشوارتر می کرده است.
پروانه/محمد کارت یکی دیگر از نقش مکمل های کارنامه پانته آ بهرام که اجرای آن شجاعت خاصی را می طلبیده است. چرا که باید موهای سرش را تراشیده و گریم سنگینی را روی چهره اش تحمل کند. آن هم گریمی که تشخیص چهره این بازیگر را دشوار کرده و منافات اساسی با ذات بازیگری و جلوه گری هایش دارد. نکته مهمی که در بازی بهرام در نقش شاپور دیده می شود، نزدیک شدن به نمونه های واقعی در عین نمایشی بودن است و بهرام به خوبی روی این مرز باریک راه رفته است.
او که این روزها مشغول بازی در فیلم «خائن کشی» مسعود کیمیایی است، می تواند با این فیلم بار دیگر درخشیده و توجه تماشاگران را متوجه بازیگری کند که بیش از سی سال عاشقانه برای حرفه اش تلاش کرده است.
«پانته آ بهرام» که امروز پنجاه ساله شده، یکی از آنها است که کارش را با نقشی بسیار کوتاه در «هامون» داریوش مهرجویی آغاز کرده و نخستین بار با «زشت و زیبا» ساخته علیرضا معتمدی توجه علاقمندان جدی سینما را جلب کرد. هر چند که در این فاصله در نمایش های مختلف درخشیده و نامی آشنا برای تئاتربین ها به حساب می آمد. از میان آثار نه چندان پرتعداد او که بیش از هر چیز نشان از گزیده کاری اش دارد، سه فیلم را انتخاب کرده ایم که نگاهی کوتاه آنها می اندازیم.
چهارشنبه سوری/اصغر فرهادی
یکی از بهترین نمونه های نقش مکمل در سینمای ایران که با ظرافت خاصی نوشته شده و بهرام هم نگاه مینی مالیستی فرهادی را به بهترین شکل ممکن درک و آن را به نمایش گذاشته است. یکی از بهترین لحظات بازی بهرام در این فیلم جایی است که ترقه ای پشت سرش منفجر شده و ترس و وحشتی عمیق که بیش از هر چیز نشان از تنهایی او پس از جدایی از مرتضی «حمید فرخ نژاد» دارد، صورتش را پر می کند.
بی خود و بی جهت/عبدالرضا کاهانی بهرام از آن دسته بازیگرانی است که استعداد کمدی داشته و به راحتی قادر به ایفای نقش های اینچنینی هستند و کاهانی به خوبی این قابلیت را در او کشف کرد. او پس از نقشی کوتاه در هیچ، این بار یکی از نقش های اصلی فیلم بی خود و بی جهت «مژگان» آن هم با ته لهجه اصفهانی را به بهرام سپرده و بازی درخشانی هم از او گرفته است. اهمیت ماجرا هنگامی بیشتر می شود که بدانیم رضا عطاران نقش مقابل او بوده و این موضوع کار را برای دیده شدن بازی بهرام دشوارتر می کرده است.
پروانه/محمد کارت یکی دیگر از نقش مکمل های کارنامه پانته آ بهرام که اجرای آن شجاعت خاصی را می طلبیده است. چرا که باید موهای سرش را تراشیده و گریم سنگینی را روی چهره اش تحمل کند. آن هم گریمی که تشخیص چهره این بازیگر را دشوار کرده و منافات اساسی با ذات بازیگری و جلوه گری هایش دارد. نکته مهمی که در بازی بهرام در نقش شاپور دیده می شود، نزدیک شدن به نمونه های واقعی در عین نمایشی بودن است و بهرام به خوبی روی این مرز باریک راه رفته است.
او که این روزها مشغول بازی در فیلم «خائن کشی» مسعود کیمیایی است، می تواند با این فیلم بار دیگر درخشیده و توجه تماشاگران را متوجه بازیگری کند که بیش از سی سال عاشقانه برای حرفه اش تلاش کرده است.