شبکه نمایش خانگی به عنوان رسانه‌ای که بیش از یک دهه از عمر آن می‌گذرد، امروز بیش از پیش به عنوان رقیبی جدی برای تلویزیون و حتی سالن‌های سینما مطرح است.

 تقریبا از اواخر دهه هفتاد بود که تلویزیون محوریت و اقبال پیشین خود در پخش سریال و مجموعه‌های تلویزیونی محبوب را از دست داد و این کاهش اقبال همزمان شد با شروع تولیدات شبکه نمایش خانگی و اقبال این آثار.
البته در همان زمان هم سریال‌هایی چون مدار صفر درجه، کیف انگلیسی یا در چشم باد از جمله تولیداتی بودند که همچنان مخاطبان خود را داشت اما این زمان، دورانی برای رونق گرفتن تولیدات نمایش خانگی شد.
اما در سال‌های گذشته بخش مهمی از صنعت تصویر را ساخت سریال برای شبکه‌های نمایش خانگی به‌دوش می‌کشد. هرچند در ابتدای راه افتادن شبکه نمایش خانگی، فیلم‌هایی که روی پرده نمی‌رفتند و مستقیم به شبکه نمایش می‌آمدند، چندان موفقیت مالی پیدا نمی‌کردند اما سریال قهوه تلخ در قدم اول، شاهگوش در ادامه و پس از آن شهرزاد به عنوان یکی از پرفروش‌ترین این آثار، نگاه‌های سرمایه‌گذاران و دست‌اندرکاران سینما و تلویزیون را به شبکه نمایش خانگی معطوف کرد.

تجربه موفق این تولیدات نشان داد که فضای تازه نمایش یا همان نمایش خانگی فرصت مغتنمی برای دیده شدن و فروخته شدن آثار است؛ بر این نکته باید افزود این موضوع را که نمایش خانگی محدودیت های متعدد تلویزیون را (دست کم در ابتدای کار) نداشت و از این منظر هم برای تولیدکنندگان آثار و هم برای مخاطبان جذابیت های تازه ای را رقم می زد.
بر این اساس هرچه بر عمر تولیدات این رسانه افزوده شد، خود را بیش از پیش به عنوان رقیب قدرتمندی برای تلویزیون و حتی سالن سینما (به ویژه پس از دوران خاموشی و قرنطینه های متعدد کرونا) مطرح ساخت.
ورود سلبریتی هایی که بعضا صرفا در تولیدات سینمایی حضور یافته بودند به نمایش خانگی، این رسانه را بیش از پیش به عرصه ای تازه برای تولیداتی متفاوت با آنچه پیشتر بود بدل ساخت.
نقطه عطف دیگری که بار دیگر به اقبال این رسانه یاری رساند سربرآوردن VOD ها یا پلتفرم های نمایش آنلاین آثار بود که به واسطه آنان تماشا و دانلود سریال های نمایش خانگی با دسترسی بیشتر و سرعت فراوان تر محقق شد و مخاطبان را از مراجعه دائمی و هفتگی به مراکز فروش سی.دی و سوپرمارکت ها بی نیاز کرد.

مجموع این عوامل نمایش خانگی را به صنعتی قدرتمند با مخاطبان و فروشی میلیونی بدل ساخت.
این روزها سریال های شبکه نمایش خانگی در ایران محبوبیت زیادی دارند و تا حد زیادی در گرفتن موقعیت سریال های تلویزیونی موفق بوده اند. البته که کم نبوده اند تعداد آثاری که با هزینه های هنگفت و به سودای سود ساخته اما مقبول واقع نشده اند. ضمن این که این رسانه منتقدانی جدی دارد که شکست و نقطه ضعف های کار نمایش خانگی را بیش از موفقیت هایش قابل تمرکز و تامل می دانند.
در نهایت می توان این صنعت را دارای آینده ای روشن در ایران تصور کرد که هر تولیدی به مثابه جنسی از آزمون و خطا آن را به جلو می برد و با مقتضیات زمانه و نیاز مخاطبان همراه می سازد.
محبوب‌ترین سریال‌های شبکه نمایش خانگی در طول دهه های گذشته را می‌توان در ذیل این عناوین برشمرد: گنج مظفر (۱۳۸۶)، قلب یخی (۱۳۸۹)، قهوه تلخ (۱۳۸۹)، شام ایرانی (۱۳۹۰)، ساخت ایران (۱۳۹۰)، شوخی کردم (۱۳۹۲)، شاهگوش (۱۳۹۲)، ویلای من (۱۳۹۲)، ابله (۱۳۹۳)، آسپرین (۱۳۹۴)، شهرزاد (۱۳۹۴)، دندون طلا (۱۳۹۴)، عاشقانه (۱۳۹۵)، گلشیفته (۱۳۹۶)، ممنوعه (۱۳۹۷)، نهنگ آبی (۱۳۹۷)، مانکن (۱۳۹۸)، هیولا (۱۳۹۸)، سال های دور از خانه (۱۳۹۸)، کرگدن (۱۳۹۸)، دل (۱۳۹۸)، هم گناه (۱۳۹۸)، آقازاده (۱۳۹۹)، قورباغه (۱۳۹۹)، می‌خواهم زنده بمانم (۱۳۹۹)، سیاوش (۱۳۹۹)، ملکه گدایان (۱۴۰۰)، زخم کاری (۱۴۰۰)، قبله عالم (۱۴۰۰)، جیران (۱۴۰۰)، خاتون (۱۴۰۰)، نوبت لیلی (۱۴۰۱)، یاغی (۱۴۰۱) و جادوگر (۱۴۰۱).