یکی از زیرشاخه های سینمای کمدی که نمونه های خوبی هم در سینمای ایران دارد، کمدی هجو است که یکی از نمونه های آن را در جشنواره سی و نهم با عنوان «شیشلیک» به کارگردانی محمدحسین مهدویان شاهد بوده‌ایم. فیلمی که یکی از گزینه های مهم سینماداران در ایام پسا کرونا به حساب آمده و می تواند گیشه داغی را رقم بزند.به بهانه آغاز اکران فیلم‌ها در این برهه، نگاهی کوتاه به آن می‌اندازیم، شب ششم؛ شیشلیک!
.
♦️«شیشلیک»
ژوله در مقام نویسنده فیلمنامه، در «شیشلیک» به سمت روایت قصه ای با مایه های سیاسی-اجتماعی رفته و به سبک کتاب های نویسنده مشهور و قدیمی ترکیه «عزیز نسین»، آن را سر و شکل داده است.
.
قصه آدم هایی در حومه تهران به نام طرب آباد، که در کارخانه قدیمی پشم ایران مشغول به کار هستند و در همان منطقه هم در خانه های محقری که کارخانه در اختیارشان گذاشته، زندگی می کنند. فقر و گرسنگی را می توان تم اصلی فیلمنامه این فیلم به حساب آورد که موتور قصه را به حرکت درآورده و حوادث مختلف را زنجیروار پیرامون آن شکل می دهد. نقطه عطف نخست هم جایی رقم می خورد که دختر خردسال هاشم از طریق دختردایی اش با غذایی به نام شیشلیک مواجه شده و نامی از آن را در خانه می آورد.
.
اعتراف پدر هاشم بابت دروغی که سال ها پیش به پسرش گفته، نقطه عطف دوم به حساب می آید که تلنگری جدی به هاشم زده و قصه را به سمت پرده پایانی می برد. در این بین شوخی های زیادی هم توسط ژوله طراحی شده که تقریبا همگی آنها حول محور فقر می چرخد. از جلسه هایی که همسر هاشم برای زنان همسایه گذاشته تا مهمانی ای که هاشم برای کارگری و آوردن شیشلیک برای دخترش رفته و طنزی تلخ در آن موج می زند. با این حال، شیشلیک در نیمه میانی خود به وضوح از ریتم افتاده و شوخی های نوشته شده نیز کیفیت لازم را برای جلب نظر مساعد تماشاگران را ندارند.
.
مهدویان که در این فیلم تغییر مسیر داده و کمدی را تجربه کرده، بسیاری از ضعف های موجود در فیلمنامه و عدم آشنایی اش با کمدی را با انتخاب خوب بازیگرانش پوشانده است. از رضا عطاران و پژمان جمشیدی گرفته تا ژاله صامتی و عباس جمشیدی فر که در کنار هم تیم منسجم و موفقی را به وجود آورده اند. به خصوص جمشیدی و جمشیدی فر در نقش های اصلی و مکمل که چند لحظه درخشان در بازی شان به چشم می خورد.
.
با تمام آنچه که گفته شد؛ «شیشلیک» در زمان اکرانش قطعا در جایگاه پرفروش های سینمای ایران قرار خواهد گرفت.